Mensen van Jezus – Ilse

Katholieke opvoeding

Mijn ouders zijn allebei vanuit huis opgegroeid in de katholieke kerk. En zo namen zij ons met Kerst en Pasen, en soms tussendoor, hier ook mee naartoe. Ik keek dan rond en dacht: mijn zusjes en ik zijn de enige kids hier, de jongsten hierna zijn mijn ouders zelf en voor de rest zijn er alleen oude mensen. Het geloof is dus iets voor oude mensen. In de pubertijd kregen ze mij niet meer mee en vonden ze dat ook wel prima. Wel heeft het altijd in mijn hoofd gezeten dat ik ‘die’ Bijbel een keer ga lezen als ik oud en grijs ben. Maar God had een ander plan.  

Leidend boek

Op 19-jarige leeftijd kwam ik ‘per toeval’ voor het eerst in een christelijke boekenzaak. Mijn moeder had een cadeautje nodig voor haar petekind, mijn neefje, die communie ging doen. Ik las een aantal achterkanten van boeken en dit wekte mijn interesse. Bij één boek dacht ik: deze wil ik lezen. Mijn moeder zei nog: ‘’Nee joh, doe niet zo raar, jij leest nooit. Gebruik dat geld lekker voor iets anders.’’ Nou, dat bepaal ik zelf wel. 😉 Op dat moment niet wetende dat dit boek ons leven, die zomer in 2006, helemaal op zijn kop zou zetten. Tijdens het lezen van het boek ‘De hemel is zo echt’ – waar ik echt lang over deed omdat ik bij elke bladzijde dacht: wow, God is echt, Jezus is echt – zei ik tegen mijn moeder dat ze dit ook écht moest lezen. Dus twee boekenleggers erin en honderd gesprekken tussendoor.

Mijn moeder zei nog: ‘’Nee joh, doe niet zo raar, jij leest nooit. Gebruik dat geld lekker voor iets anders.’’ Nou, dat bepaal ik zelf wel. 😉

Toen was hij uit. We wisten dat we er iets mee moesten en zijn, geleid door God, uitgekomen bij een Pinkstergemeente. De eerste kerkdienst voor mij waarin elk woord en elk lied me raakte. Dit had ik nog nooit gehoord en meegemaakt. Er werd een oproep gedaan of er mensen waren die hun hart aan de Heer wilde geven. Na de dienst ging ik samen met mijn moeder en zus (ook zij had het boek gelezen) naar voren. Door het zondaarsgebed ervoer ik dat ik nu onderdeel mocht zijn van Gods Koninkrijk. De Heilige Geest is vanaf dat moment in mij komen wonen en ik wist ook direct dat ik dit nooit meer los ging laten. De start van een nieuw leven, later bekroond met de volwassendoop. 

Groeiend geloof

Ik heb gemerkt dat ik echt mocht groeien in het geloof. Je bent als persoon wel jongvolwassen, maar in het geloof was ik een baby. De christelijke opvoeding met de bekende verhalen van Noach, Mozes, David en Jezus waren voor mij geen gesneden koek. Zo ook kende ik Elly & Rikkert niet en zegt Jasper weleens: ‘’Ken je ze echt niet?’’ Daar kunnen we om lachen. Daarom vind ik het nu extra bijzonder dat ik dit alsnog ‘kinderlijk’ mag gaan ervaren met onze Jenoah, daar zie ik echt naar uit. Nou ja, eigenlijk zijn we al snel begonnen met zingen en voorlezen en kan ik wel zeggen dat ik in de versimpelde Bijbelverhalen een aardige inhaalslag aan het maken ben. 😉

Samen met God

Wat een voorrecht en rijkdom om God te mogen kennen. Het is de eerste échte belangrijke keuze geweest in mijn leven. Waarop ik er naderhand nog vele heb mogen maken, nu samen met God: partnerkeuze – het moest een christelijke man worden want ik wilde per se het allerkostbaarste wat ik heb, kunnen delen en me hier volledig vrij bij voelen. Eerst trouwen dan samenwonen – nooit verwacht dat ik zo ‘ouderwets’ zou worden, maar het ontstond niet vanuit moeten maar vanuit willen. In een huis wonen dat bij ons past, werk doen waar ik blij van word en energie van krijg, bij een gemeente horen waarin ik mij thuis voel en dingen mag doen die ik leuk vind, fijne dierbare vriendschappen hebben: het is God die het allemaal aan me heeft gegeven. Met de grootste droom die vorig jaar uitkwam: de geboorte van onze zoon. Nu lijkt het of alles altijd voor het windje gaat, maar zoals jullie weten hebben wij ook stormen gehad. Geen enkel leven gaat van een leien dakje, soms komen er harde lessen langs. En dan toch kom ik altijd weer uit bij God: mijn Redder, mijn Hoop, mijn Hemelse Vader. Ik voel me enorm gezegend dat ik God mag kennen. 

Kracht van gebed

Waar ik mee wil eindigen is dat gebed zo krachtig is. Mijn tante, de zus van mijn moeder, heeft altijd – jarenlang – in de stilte voor ons gebeden. Kun je je voorstellen hoe bevestigend het voor haar was toen wij langskwamen om te vertellen dat wij tot geloof waren gekomen? En dat na ons ook mijn zusje volgde, een andere oom en tante en hun gezin en een ander nichtje? Dat is mijn voorbeeld. Ik hoop dat het inspireert om hierin nooit op te geven. God laat Zijn Grootheid op Zijn tijd zien. Amen.