Eeuwigheidszondag, nog eenmaal worden de namen hier in Gods huis genoemd van hen aan wiens aardse levensweg afgelopen kerkelijk jaar een einde kwam.

Vooraan zaad; het evangelie werd op verschillende manieren gezaaid in hun levens.

Misschien ook wel hier in deze kerk.

De Weg achter Jezus was en is mooi met hoogtepunten, vandaar de lange orchidee als teken van liefde, schoonheid en rijkdom, maar ook zeker met dieptepunten die het niet altijd makkelijk maken.

Jezus zelf zegt in een gelijkenis dat het zaad van het evangelie onder andere ook kan opkomen tussen distels en doornen die je verstikken, het moeilijk maken om het vol te houden. Vandaar de distels.

Maar in dezelfde gelijkenis zegt Hij ook dat het zaad vrucht zal dragen.

Hiervoor heb ik granaatappels gebruikt die symbool staan voor de opstanding en het eeuwig leven.

Van de voortgebrachte vruchten van hen die zijn overleden hebben wij ook als kerk gebruik mogen maken. Op vele manieren heeft God die willen gebruiken.

Hun geloof ging met de overledenen mee op heel hun levensweg.

Hier op aarde keken zij nog in een spiegel van raadselen, en was de weg die zij moesten gaan niet altijd duidelijk of goed te begrijpen.

Vandaar de spiegel om de weg heen.

Maar nu mogen zij God zien van aangezicht tot aangezicht, en is hun kennen niet meer beperkt maar volledig zoals we in Korinthe kunnen lezen.

En achter de spiegel de bemoediging uit Openbaringen 2;

“Wees trouw tot de dood dan zal ik u de lauwerkrans van het leven geven.”

Vandaar die lauwerkrans met daarin 15 witte rozen die symbool staan voor de 15 mensen die ons zijn voorgegaan op de aardse levensweg, en die de lauwerkrans mochten ontvangen zoals God heeft beloofd.

Tenslotte is een stukje van Gezang 466 uitgebeeld

“Als God, mijn God, maar voor mij is,

wie is er dan mij tegen?

 Dan werken druk en droefenis

mij nochtans tot een zegen;

dan waakt alom een engelenwacht

 dan zie ik sterren in de nacht

En bloemen op mijn wegen.”

Vandaar aan de ene kant van de weg sterren en aan de andere kant bloemen. Wat zou het mooi zijn als wij als gemeente voor hen die verdrietig zijn, misschien wel juist op een dag als vandaag, maar ook voor wie de levensweg soms zwaar en moeilijk is “sterren in de nacht en bloemen op hun wegen” kunnen, mogen en willen zijn.

Hanneke Doekes.