We hebben gevoel. We hebben verstand. Maar dan is er nog iets. Er zit iets tussen waardoor ik weet dat ik geloof, maar ik kan niet goed onder woorden brengen wat dat is.
Ik voel eigenlijk weinig tot niets wat mijn geloof betreft. Toen ik jonger was, heb ik dat best lastig gevonden. Het maakte me onzeker. In onze maatschappij is gevoel heel belangrijk en ook steeds meer in de kerk.
Maar een geloof gebaseerd op verstand alleen kan ook niet. Tijdens mijn studententijd in Enschede konden de natuurwetenschappelijke theorieën me nog weleens aan het wankelen brengen. Ik ontdekte dat geloof op basis van alleen verstand kwetsbaar is.
Ik vond het lastig dat ik zo weinig voelde van het geloof. Een moment heeft dat veranderd. Het was zo’n twintig jaar geleden tijdens de jonge gemeentekring met dominee Molenaar (dat noemen we nu jongvolwassenenkring). Hij liet me inzien dat gevoel erg overgewaardeerd is. Geloof gebaseerd op gevoel is gevaarlijk. Gevoel kan je bedriegen en het is wispelturig. Het moet je hart hebben. Je hebt blijkbaar iemand nodig – je hebt elkaar nodig – om stappen te zetten in geloof.
Elke Goede Vrijdag lezen we weer het kruisigingsverhaal. Dan hoor ik weer dat ellendige verhaal en dat doet me echt wat. Omdat ik het geloof.
Ik heb geleerd dat het gaat om kiezen om te geloven. Ik schiet vaak tekort in geloven en de praktische uitoefening daarvan als Bijbellezen en bidden. Eerder dacht ik dat ik er harder mijn best op moest doen om God te ervaren. Nu kies ik ervoor om te geloven in de genade van God. Uit mezelf kan ik nooit goed genoeg doen. Elke Goede Vrijdag lezen we weer het kruisigingsverhaal. Dan hoor ik weer dat ellendige verhaal en dat doet me echt wat. Omdat ik het geloof.
Last modified: 13 januari 2021