Met de paplepel ingegoten
Het christelijk geloof is er bij mij met de paplepel ingegoten. Als een jongetje van drie maanden oud verhuisde ik samen met mijn ouders naar het platteland van Umbrië – Italië – waar mijn ouders zendingswerk gingen doen. Vanuit de Nederlandse evangelische Bijbelschool Jong en Vrij werden er regelmatig ‘zomerkruistochten’ georganiseerd in Italië. Een touringcar vol met enthousiaste Bijbelschoolliefhebbers reed dan naar Italië om daar te evangeliseren, ik deed ook mee. Samen met de plaatselijke Italiaanse kerk deden we allerlei evangeliserende activiteiten door middel van mime, theater en zang. Als inmiddels zestienjarige was ik hier behoorlijk van onder de indruk, waarna mijn volwassendoop volgde. Zo’n drie jaar later woonden we weer in Nederland waar ik mij aansloot bij de Bijbelschool. Een leerzame tijd, waarbij we vaak de handen uit de mouwen moesten steken en praktische zaken regelden zoals alle logistieke werkzaamheden rondom Opwekking.
.
Geloof is alles
Voor mij is het geloof in principe alles. Het is de basis waar vanuit ik leef, dat ene wat altijd centraal staat in mijn leven. Het mooie van het geloof vind ik dat het voor iedereen is; ongeacht wie je bent, waar je vandaan komt, wat je doet of hebt gedaan. Jezus is er en daar mag je in geloven. Ik heb weleens een periode gehad waarin ik ver van God verwijderd was. Ik voelde een leegte en er mistte een levensdoel. Gelukkig wist ik toen diep in mijn hart dat God er is en er altijd zal zijn. Hij nam geen afstand van mij maar ik van Hem, wat geen goed gevoel gaf. Nu ervaar ik God vrijwel elke dag in niet alleen de grote maar juist ook in de kleine dingen. Dat laatste – Gods aanwezigheid voelen in de kleine dingen – is voor mij een soort levenswijze. Voor mijn werk maar ook voor mijn ontspanning ben ik veel te vinden in de natuur. Ik vind dat een win-win situatie; lekker buiten zijn in alle rust en stilte waardoor het geloof tot leven komt.
Zelf denk ik dat de kerk niet de enige ontmoetingsplek is om het over het geloof te hebben. Ik denk dat het goed is om als gelovigen ook buiten de kerk om met elkaar afspreken, júíst in deze tijd.
Verbonden met elkaar
We leven nu in moeilijke tijden waarin veel dingen op ons afkomen. Denk bijvoorbeeld aan de belemmeringen rondom corona en aan racisme, geweld en ga zo maar door. Op het moment dat je het niet meer ziet zitten, dat dingen te overweldigend worden, probeer het dan even aan de kant te zetten en de stilte op te zoeken. Een bewust moment waarin je bezig bent met je geloof kan veel veranderen en geeft rust. Zelf denk ik dat de kerk niet de enige ontmoetingsplek is om het over het geloof te hebben. Ik denk dat het goed is om als gelovigen ook buiten de kerk om met elkaar afspreken, júíst in deze tijd. Volgens mij voelen sommige studenten en ouderen zich een beetje verloren omdat zo ongeveer alles momenteel online plaatsvindt en de eenzaamheid toeneemt. Ik denk dat het in de kerk ook zo is, alleen dan met betrekking tot het geloof. Dus spreek met elkaar af, ga bijvoorbeeld samen wandelen in de buitenlucht wat ook nog eens redelijk coronaproof is. 😉
