Mensen van Jezus – Elianne

Geloven als een kind

De eenvoud van de kinderliedjes van vroeger helpen mij soms weer te geloven als een kind. Jezus zegt: laat de kinderen tot Mij komen en geloof als een kind. Het geloof van een kind is zo puur en oprecht. Ik denk aan het nummer van Herman Boon, over de vitamine in een sinaasappel en de vergelijking met God. Je ziet ‘m niet, maar Hij is er wel, ‘t is net als de wind. Die zie je niet maar die is er wel, en wie zoekt die vindt!
Ik ben als baby gedoopt in de Sijpekerk, waar ik ook mijn belijdenis heb gedaan. We zijn als gezin een aantal jaren naar de kerk in Oud-Loosdrecht gegaan. Tijdens die periode merkte ik dat ik op zoek was naar verdieping en een goed gesprek. Dit vond ik bij de jeugd van de Koffiebar in Nieuw-Loosdrecht.

Hij draagt de Zegenkroon

Ik heb niet een duidelijk omkeerpunt gehad in mijn zoektocht naar Jezus. Ik herinner me wel een moment waarop ik Gods rust en aanwezigheid voelde. Op de Pinksterconferentie Opwekking zongen we tijdens een dienst het nummer Zegekroon (Opwekking 764). Dat nummer gaat over het afbreken van muren en bolwerken, omdat Jezus overwon! Opwekkingsnummers staan soms bekend om het herhalen van refreinen en meestal hoeft dat van mij niet zo, maar op dat moment raakte juist de herhaling me. Hierdoor werd ik heel emotineel, maar dat waren tranen van blijdschap. Ik voelde me enorm blij! Een muur was opgebouwd door onzekerheden, de scheiding van m’n ouders en het zoeken naar wie ik ben en wat mijn plek is. Op dat moment besefte ik dat ik het niet zelf hoefde te doen. Hij zal altijd voor ons strijden en heeft steeds Zijn trouw getroond. Alles wat ik heb meegemaakt heeft me gevormd tot de persoon die ik nu ben.
Vaak als je door iets moeilijks heengaat, dan is het verdrietig en je snapt niet goed waarom. Maar achteraf zie je pas Gods leiding en Zijn hand erin. Hij geeft op die moeilijke momenten de mensen of de kracht die je nodig hebt.

Wat zou Jezus doen?

Ik vind het fijn om elke zondag de kerkdienst te luisteren. Ik probeer ook doordeweeks stil te staan bij hoe Jezus leefde. Hij deed vaak het onverwachtse… Praktisch houdt dit in dat ik mensen zo probeer te benaderen zoals Jezus dat zou doen. Bijvoorbeeld de tijd nemen om naar een collega te luisteren, ook als ik het verhaal al 5 keer heb gehoord. Met liefde naar de ander kijken en interesse tonen, dat vind ik heel mooi. Niet de ‘sociaal verplichte’ interesse, maar oprechte interesse: “Hé, hoe was de diploma-uitreiking van je dochter?” Ik denk dat de wereld vaak die liefde, de liefde van God, mist.
Als christenen leven we, denk ik, soms in een eigen bubbel en ik geloof dat het goed is dat we daar af en toe uit stappen. In Loosdrecht was er een tijd terug een ‘second love’ campagne in de bushokjes. Vanuit de kerk is er toen een protestbrief geschreven om deze campagne weg te halen. Dit maakte mij onwijs blij, want in zulke dingen kunnen wij het verschil maken. Ik weet niet of de reclame hierdoor is weggehaald, maar ik hoop dat we hierdoor in ieder geval mensen aan het denken zetten. Ik hoop dat we dit als christenen mogen doen: kijken door de bril van Jezus. Als hij een prostitué of bedelaar zag, had hij geen oordeel in zijn gedachten klaar, “Och jij bent fout”, maar vroeg hij hen bijvoorbeeld “Mag ik je een maaltijd aanbieden?”.

… de 10 geboden zijn echt geen gekke regels…

Verrijking

Soms op verjaardagen heb je ineens een mooi gesprek, met niet-christelijke of wel christelijke, vrienden. Mijn ervaring is dat mensen al snel een oordeel op mij plakken als ze weten dat ik christen ben. Ze denken al gauw dat ik heel degelijk ben, omdat het geloof zulke strenge ‘eisen’ stelt. Ik hoop te kunnen laten zien dat dit niet het geval is, maar dat het juist een verrijking is in je leven. Net zoals de 10 geboden. Dat zijn echt geen gekke regels, ze zijn juist heel waardevol en goed voor je. Het is een verrijking waar God je in helpt eraan te houden.

Mijn plan en Gods plan

Ik vind het lastig om mijn eigen plan los te laten. Gods plan is soms niet hetzelfde als mijn plan. Om dan te vertrouwen dat het goed komt, of zelfs beter wordt dan ik zelf bedacht had, vind ik lastig. Op dit moment werk ik in het ziekenhuis bij het roosterbureau voor het waarnemen van een zwangerschapsverlof. Ik had gehoopt te kunnen blijven maar mijn contract loopt in oktober af. Ik zie er tegen op om weer een baan te gaan zoeken. Nu mag ik (leren) vertrouwen dat het plan van God anders is, en dat dit goed is, ook al wil ik het graag zelf goed geregeld hebben. In het interview van Rien kwam dit ook mooi naar voren: je mag samen bouwen, maar God maakt het af. Je doet het niet alleen.