Van kindsbeen af

Thuis ben ik opgevoed met het Christelijk Geloof. Ik werd gedoopt, net als mijn broers en zussen. De zondagsschool, met een oudere zondagsschoolmeester, was in Nieuwerbrug en in Waarder gingen we naar de kerk, de chr. School en de zondagsschool. ‘s Avonds gingen we niet, de kleintjes bleven dan thuis en dan las vader uit de kinderbijbel voor: prachtige verhalen. We waren met 6 kinderen en woonden op een boerderij. Tot mijn 15e gingen we overal lopend naartoe: kerk, school, zondagsschool en de catechisatie. In de kerk zaten de mannen en de vrouwen gescheiden, ook bij de zondagsschool en de catechisatie.

Het geloof hoorde er vanzelf bij. Als vanzelfsprekend gingen we naar de belijdenis catechisatie. We hebben samen met 20 anderen belijdenis gedaan.

De belijdenis-tekst was Ps. 105: 4: Vraagt naar de Heere en Zijn sterkte, Zoekt Zijn aangezicht gedurig. Een jaar later ben ik getrouwd met Frits Schoenmaker, een boerenzoon uit Houten. We zijn natuurlijk in de kerk getrouwd.

Toen kwamen we in Loosdrecht te wonen. Daar moest ik kerkelijk erg aan wennen. Het was in Waarder wel heel anders. Al die tijd was het geloof voor ons beiden wel heel vanzelfsprekend. We kregen 5 kinderen en daar ben ik dankbaar voor.

Dankbaar

Dankbaar ben ik dat ik het geloof heb. In tijden van ziekte en ongeval. Vroeger heb ik een erg ongeluk gehad en nu is in december mijn man overleden, na ruim 60 huwelijksjaren. Dat God dan dichtbij is, is zo mooi. Hij is een steun.

Soms heb ik wel moeite met dingen van het Geloof. In de Bijbel staat dat als Jezus terugkomt de graven open gaan en alle mensen zullen opstaan. Dan vraag ik me af hoe zal dat zijn? Als je het letterlijk neemt, is de aarde erg vol. Daar denk ik dus maar niet diep over na. De Bijbel is waar van kaft tot kaft. Ik ga als ik kan naar de kerk. Het ouder worden valt niet altijd mee. Toch ben ik dankbaar dat het gaat zo als het gaat.

In eigen kring komen we veelal samen met gelijkgestemden. We komen niet zoveel buiten de eigen kring. In de familie, waar ook andersdenkenden zijn, is er respect voor elkaar. Dat vind ik zeer belangrijk. Vooral ook dat ze goed met elkaar omgaan.

Dat lied raakt mij diep. Zo mooi.

Mooie liederen

Sommige liederen hebben een speciale betekenis voor mij. “Ga niet alleen door het leven die last is voor u te zwaar”: dat vind ik een mooi gezang. We hadden een orgel thuis, een harmonium en mijn zuster speelde en we zongen liederen van Johan de Heer. Dat vergeet ik nooit meer. Ook Psalm 68:10: “Geloofd zij God met diepst ontzag”. Ik moet ook na het overlijden van mijn man in december en vorige week, het overlijden van mijn nog enig overgebleven broer, steeds denken aan “Lichtstad met zijn paarlen poorten”. Dat lied raakt mij diep. Zo mooi. Dat is dan bij mij.

Kerksluiting

De sluiting van de kerk in Oud Loosdrecht hebben we als zwaar ervaren, ook al zagen we het lang aankomen. Ik heb mijn hele huwelijksleven daar in de kerk gezeten, 58 jaar. Een groot deel van ons leven samen. En we gingen zoveel mogelijk 2 keer naar de dienst, elke zondag.  Er moest wel iemand bij de kleintjes blijven. Eerst was er geen oppas. Mijn man Frits heeft 36 jaar in de kerkenraad gezeten. Kinderen en kleinkinderen zijn er gedoopt en hebben er belijdenis gedaan. Ook heb ik altijd voor de organisten gezorgd. Jarenlang. Ik heb wat afgebeld die jaren. Soms zegden ze op ‘t laatst af en ook waren er predikanten die een ander lied lieten zingen dan ze opgegeven hadden. Ik zat dan met spanning in de kerk. De vrouwenvereniging betekent ook veel voor mij. We zitten dan straks in het brandspuithuisje, dat is nieuw gemaakt. Gelukkig is er nog een klein groepje. Als corona voorbij is, hoop ik weer te gaan.

De overgang deed ons heel veel. We zijn vanaf het begin 2 keer per zondag in Nieuw Loosdrecht naar de kerk gegaan maar moesten wel erg wennen. Het is toch een andere stijl daar. De vertrouwde omgeving, het vanzelfsprekende. De kerkdiensten zijn wat anders dan we gewend zijn. Soms ervaar ik een boodschap die mij als oudere minder aanspreekt.

Ook kan ik het soms niet helemaal verstaan. Ook mis ik het, eerlijk gezegd, dat er niet zo naar de ouderen wordt omgekeken.

Het woord centraal

Ik vind het wel jammer dat de wet vaak in een andere versie gelezen wordt. Mooi dat het in kindertaal is maar er is momenteel amper of geen kind in de kerk. Ik ga ‘s ochtends naar de kerk en in de avond niet momenteel. Dan volg ik de diensten op mijn Ipad. Het is wennen. De ouderen horen er ook bij.  Ik hoop zo dat het Woord centraal blijft staan ook in de toekomst.

Last modified: 15 juni 2021