Een dubbel gevoel
Soms kun je juist in moeilijke tijden God ervaren. Wij hebben in 1991 een zoontje verloren aan een hartafwijking. Toen wij in de vroege ochtend vanuit het ziekenhuis naar huis reden, zagen we het licht van de opkomende zon achter de wolken verschijnen: zo’n mooi gezicht! Toen besefte ik mij: God is er, Hij is bij ons en geeft hoop voor de toekomst. Maar bij rampen in de wereld kan ik me weleens afvragen: waar is God nu? En dan toch gelijk weten dat Hij dichtbij is, dat is wel een dubbel gevoel.
Door de ogen van kinderen
Jezus leerde ik kennen door de verhalen die mijn moeder me voorlas uit de kinderbijbel, zo kreeg ik een beeld van Hem. Toen ik in mijn twintiger jaren voor de klas stond als onderwijzeres, vertelde ik diezelfde bijbelverhalen aan de kinderen. Door daar zo intensief mee bezig te zijn en door de reacties van de kinderen op de verhalen, viel bij mij het kwartje pas echt: Ja, Hij is het.
Jezus is voor mij Gods zoon die naar de wereld is gekomen om zichtbaar te maken hoe groot God is.
God eerst
Toch heb ik meer een band met God; Hij is de eerste, de Schepper. Jezus is voor mij Gods zoon die naar de wereld is gekomen om zichtbaar te maken hoe groot God is. Jezus is een middelaar voor mij en een voorbeeld. Als ik bid, dan bid ik eigenlijk altijd tot God. Het gaat me om Hem. Anderen over Jezus vertellen is een middel om ze over God te vertellen. De verhalen die Jezus vertelde en de wonderen die Hij deed zijn dan een goede aanleiding.
In contact blijven
Ik geniet van de livestream van de kerkdiensten, mijn complimenten! Het is een goed middel om in contact te blijven met de gemeente, ook als de coronatijd achter ons ligt. Ik hoop dat de jongeren zo betrokken blijven bij de dienst en de waarde ervan inzien, zodat ze ook in de toekomst blijven komen.
Last modified: 2 februari 2021