Opgegroeid met het geloof

Ik kom uit een heel gelovig groot gezin, we waren met tien kinderen en mijn ouders. Mijn vader had een bordje waarop stond ‘God is liefde’, die zie je dan vaak en het zet je aan het denken. Hij las ook altijd uit de Bijbel bij het avondeten. De Bijbelverhalen leer je dan al heel jong kennen. We gingen naar de Vrije Evangelische Gemeente Hilversum. Daar heb ik catechisatie en jeugdkerk gehad. In mijn tienerjaren had ik op vrijdagavond catechisatie, op zaterdagavond zat ik bij een jongerenclub en op zondag ging ik naar de kerk. Dan ben je er al gauw heel het weekend mee bezig en bij betrokken. Er is wel een periode geweest van ‘het zal allemaal wel’. In die periode had ik andere interesses, zoals intensief sporten en ik was gek op watersport (zeilen). Mijn vader had een boot en ik bleef vaak op de boot slapen. Dan sloeg ik de dienst op zondagochtend over. Maar daarnaast heb ik ook een periode gehad dat ik alleen naar de kerk ging. Mijn ouders gingen op een gegeven moment namelijk niet meer, maar zij hielden thuiskerk met mijn oom. Het is zo’n geluk als je als kind het geloof meekrijgt. Want kom je er anders aan toe in je leven om God te ontdekken?

Belijdenis

Op mijn 22e kreeg ik verkering met Caty. Zij ging naar de Sijpekerk en was daar ook zondagsschooljuf. Ik had op dat moment nog geen belijdenis gedaan. In de kerk waar ik zat moest je namelijk voor in de kerk getuigen en omdat ik toen nog niet zo’n prater was, wilde ik dat niet. In onze verkeringstijd luisterde ik elke ochtend in de auto op weg naar mijn werk naar Johan Maasbach. Daar werd ik echt door geraakt. Mensen vertelden over een groots bekeringsmoment, ik dacht toen: wanneer krijg ik dat dan? Maar achteraf besef je: ik heb het geloof altijd al gehad, iets wat ontzettend waardevol is. Inmiddels waren Caty en ik getrouwd en hadden wij onze eerste zoon gekregen, Robin. Dominee Poot vroeg mij of ik belijdenis wilde doen. Ik heb toen de belijdeniscatechese gevolgd en belijdenis gedaan.

Getuigen in de bouw

Ik werkte als zelfstandig stukadoor, een mooi beroep. Je bevindt je dan tussen veel mensen die niets met het geloof hebben en waarvoor vloeken meer regel dan uitzondering is. Een aantal keer opende ik het gesprek. Ik zei eens tegen iemand die vloekte: “Is niet nodig.” Hij antwoordde: ”Ben jij gelovig dan? Ik snap niet dat je kunt geloven.” We raakten in gesprek. Ik zei: ”Ik snap niet dat jij niet kunt geloven. Alles wat wij zien om ons heen, daar is een créateur voor nodig. Deze tafel, deze stoel, deze keuken.. iemand heeft dit bedacht en gemaakt. Dan zou het toch gek zijn dat deze aarde en alle mensen en dieren die er op leven niet zijn bedacht en gemaakt. Dat is God die zóveel groter is dan wij ooit kunnen beseffen en ons verstand te boven gaat.” Met die boodschap ging hij naar huis. Later kwam hij bij me terug en zei: “Ik kwam uit een christelijk gezin, maar had het losgelaten. Door ons gesprek ben ik weer dichterbij God gekomen.”  

‘Nadien zult gij het verstaan’, woorden van God waar ik mij aan vasthoud.

Vertrouwen

Als jonge jongen had ik niet altijd evenveel zelfvertrouwen. Door mijn leven heen is dit gegroeid, onder andere omdat ik erachter kwam wat ik goed kon en mezelf hierin ontwikkelde. Zoals het uitoefenen van mijn vak als stukadoor en zingen. Caty en ik zijn nu 51 jaar samen. We kennen enorm veel hoogtepunten met elkaar: we hebben twee mooie kinderen gekregen, later twee mooie kleinkinderen, we wonen in een heel fijn huis, we hebben hele mooie reizen kunnen maken over heel de wereld en hele mooie tochten op onze boot gemaakt. We hebben het heel goed en voelen ons gezegend. Ik heb een basisvertrouwen in God. Als ik bijvoorbeeld spannende operaties in ga, dan heb ik er vertrouwen in dat het goed komt. Ik denk dat dat geloven is, vertrouwen dat het goed komt. De zwartste bladzijde uit ons leven is het overlijden van onze zoon Robin. Wij begrijpen het niet, het is niet te bevatten. Het rouwproces wat je daarna samen door moet gaan, ieder op zijn eigen manier, is een hele moeilijke weg. Je groeit in alle hevigheid ergens uit elkaar en na verloop van tijd weer heel erg naar elkaar. We krijgen ergens de kracht vandaan om door te gaan, maar dat is niet makkelijk. ‘Nadien zult gij het verstaan’, woorden van God waar ik mij aan vasthoud.

God ervaren door muziek

Woorden van God komen bij mij binnen door muziek. Als ik zelf of samen met Praise Loosdrecht liederen zing, dan ervaar ik dat de Geest van Hem op dat moment aanwezig is. Als ik zing, uit ik mijn emoties. Er zijn liederen die je ontzettend dragen. Bijvoorbeeld ‘De kracht van Uw liefde’: Ik voel Uw kracht, en stijg op als een arend. Dan zweef ik op de wind, gedragen door Uw Geest, en de kracht van Uw liefde. Ook zingen Caty en ik ‘Ik stel mijn vertrouwen op de Heer mijn God’ weleens samen: ‘k zie naar Hem op en ‘k weet Hij is mij steeds nabij. Het lied ‘You Raise Me Up’ is ook prachtig: You raise me up, so I can stand on mountains. You raise me up, to walk on stormy seas. I am strong, when I am on your shoulders. You raise me up to more than I can be. Met volle passie en overgave heb ik dit lied een aantal keer mogen zingen voor mensen. Daarnaast behoort ‘Ere zij God’ ook tot één van mijn favorieten. Momenteel ervaar ik het als een groot gemis dat we niet meer op een normale manier kunnen samenkomen en zingen door corona.

Liefde overwint alles

De kerkelijke gemeenschap is als een familie zijn; je deelt het geloof met elkaar. Ik hoop dat we de verbondenheid kunnen blijven voelen met elkaar in de kerk als corona voorbij is, want het is een gemis dat we nu niet bij elkaar kunnen komen. Ik denk dat we elkaar in de toekomst nog veel meer nodig zullen hebben dan nu, omdat je het geloof ziet uitdunnen. Laten we volharden en goed zijn voor elkaar. Liefde overwint alles!

Last modified: 20 april 2021