Opgroeien met het geloof

Van jongs af aan ben ik opgegroeid met de Bijbel, naar de kerk gaan en naar de kindernevendienst gaan. Ik was altijd leergierig en ik wilde veel weten. Ik heb ook nooit echt tegengestribbeld. Behalve toen mijn vader diaken werd, toen gingen we ook naar de avonddienst. Daar was ik het in eerste instantie niet mee eens, maar daar ben ik ook naartoe gegroeid dat dit oké is. Ik heb veel van mijn ouders meegekregen. Als dat niet zo was geweest. had ik er denk ik heel anders in gestaan. Ik geloof dat als je ouders je de basis vertellen, en het geloof je voorleven, dat je daar ook je keuze op baseert om er wel voor te gaan of niet. Ik ben heel dankbaar voor mijn opvoeding. We proberen het geloof thuis vorm te geven door – bijna altijd – na het avondeten in de Bijbel te lezen. We deden vroeger ook dat iemand één keer per week een persoonlijk gebed uitsprak.

Persoonlijke overtuigingsmomenten

Ik heb meerdere momenten gehad waarbij ik wist dat God bestaat. Twee jaar geleden was ik bij Opwekking, waar ik veel vrienden heb leren kennen uit Leeuwarden. Met z’n allen God aanbidden vond ik ontzettend gaaf. Er was een meisje waarvan haar knieën op slot waren en ze liep moeilijk. We gingen met z’n allen om haar heen staan, gingen bidden en zongen “Our God is an awesome God”.  Ze had daarna nergens meer last van! Toen was ik heel overdonderd van Zijn grootheid. Ook op een ander moment merkte ik dat God dichtbij was. Dit was toen mijn opa was overleden. We wisten niet zo goed wat hij wilde op de begrafenis. Aan de boekenkast hing Psalm 121. Die hadden we als leidraad voor de preek gekozen. Vervolgens was dat ook het lied van de maand in onze kerk. Toen voelde ik heel veel steun van God, om ons te laten weten dat hij er echt voor ons is in zo’n moeilijke tijd. Daarnaast voel ik met mijn hele zijn dat God er is als ik een mooi nummer mag zingen voor in de kerk. Ik voel dan vreugde en intense blijheid. Dat ik mijn passie kan delen met de gemeente maar ook dat ik tegelijkertijd God kan aanbidden. Als ik voor in de kerk sta te zingen is mijn geloof op zijn sterkst en ben ik helemaal in mijn element.

Kerkgang

Ik ben heel blij met Rien als dominee. Als hij preekt dan raakt hij me. Hij brengt de boodschap op zo’n open manier, dat vind ik heel interessant. Ik hou van de structuur van de preek en hoe Rien eindigt met de toepassing op ons leven, dat vind ik heel waardevol. Ik heb dan nog niet op die manier naar het Bijbelverhaal gekeken en hoe hij het dan verwoordt, dan denk ik: oja, zo kun je het ook zien. Nu we thuis zitten en de dienst thuis beluisteren, mis ik de vibe van de dienst. Het is zo anders als je thuis zit, je bent toch niet écht in het huis van God op dat moment. Je kan luisteren naar de preek en er dingen van leren, maar het gevoel ontbreekt. Mijn concentratielevel is thuis ook veel lager. Soms lijkt het alsof ik naar een online les kijk wat ik heel de week al doe. Ondanks dat ik natuurlijk weet dat het momenteel niet anders kan. Ook mis ik de leuke gesprekken van catechisatie.

Toch onthoud ik altijd dat God niet tegen me is, maar er altijd voor me wil zijn. Ook met mijn twijfels mag ik naar Hem toe. Daardoor blijft mijn geloof sterk.

Twijfels en onzekerheden

Ik vind het heel moeilijk dat ik zo erg op de proef word gesteld met veel tegenslagen. Ik ben in 1,5 jaar tijd drie operaties verder. En bij die operaties heb ik altijd gehoord dat het erger is dan ze dachten. Als het was meegevallen dan had me dat meer rust gegeven. Wanneer is het klaar? Heb ik er iets over te vinden, dat weet ik niet, maar ik baal er wel van. Ik vraag me dan af: wat doe ik fout en kan ik iets veranderen? Het voelt oneerlijk. Mijn wens is dat mijn lichaam gezond is en dat is nu niet zo. Het maakt me bang om risico’s te nemen in het leven. Ik wilde vroeger altijd bungeejumpen en parachutespringen; dat durf ik nu niet meer. Ook hou ik van trampoline springen, maar nu ben ik bang dat mijn schouders uit de kom raken. Mijn lichamelijke toestand beperkt me in de dingen die ik eigenlijk graag had willen doen. Ik geloof dat het een tijd is die ik door moet komen, maar er middenin zitten is zo vervelend. Ik had mijn tienerleven anders voor me gezien. Ik mis op dit moment het antwoord van God hierin. Je moet blijven vragen, maar soms heb ik het gevoel dat het geen zin meer heeft. Toch onthoud ik altijd dat God niet tegen me is, maar er altijd voor me wil zijn. Ook met mijn twijfels mag ik naar Hem toe. Daardoor blijft mijn geloof sterk. Ook al krijg je geen antwoord, blijf volhouden. Volharding is belangrijk. Er gebeuren natuurlijk ook goede dingen. Mijn vriend kwam bijvoorbeeld ook op het goede moment. Dan heb ik misschien geen antwoord op mijn vragen, maar hij is wel degene die mij veel steunt in deze moeilijke tijd.

Jezus is voor mij…

Jezus is voor mij een vriend die me begeleidt in het leven. Gaandeweg leer je hoe Hij is en dat je dat niet allemaal in één keer kunt weten. Ik ben me ervan bewust dat bepaalde dingen altijd mysterieus zullen blijven. Maar als je jezelf erin verdiept, dan leer je wel meer wie en hoe Hij is. Jezus helpt me met bepaalde moeilijke keuzes. Ik wil Hem niet alleen bij me houden in moeilijkheden, maar ook in vreugde. Door Hem kun je naar God en door Hem leer ik God beter kennen. Als je om vergeving vraagt, vind ik het mooi dat je altijd terug mag komen. Je kunt alles tegen Hem vertellen, het is gemakkelijk om met Hem te praten. Ook vind ik het heel speciaal dat Hij zo ontzettend liefdevol is.

Last modified: 26 januari 2021